Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Αυτή η Αριστερά μας έκαψε

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 03.07.2015 
  Η φωτογραφία αυτή επελέγη σκοπίμως, επειδή τίποτε άλλο ευχάριστο δεν περιέχει σήμερα η στήλη…
Η φωτογραφία αυτή επελέγη σκοπίμως, επειδή τίποτε άλλο ευχάριστο δεν περιέχει σήμερα η στήλη…

Ο Αμερικανός οικονομολόγος Τζον Γκαλμπρέιθ τάχθηκε προ ημερών υπέρ του «όχι» και της επιστροφής στη δραχμή. Ως γεγονός αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Ο Γκαλμπρέιθ, ο αποτυχημένος και άσημος γιος ενός πετυχημένου και διάσημου πατέρα, μόνο στην Ελλάδα βρίσκει να τον αντιμετωπίζουν στα σοβαρά, όχι για το κύρος του το μηδαμινό, αλλά για τις αριστερές θέσεις του, που βολεύουν την παράταξη του εθνολαϊκισμού (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χ.Α., για να μην ξεχνιόμαστε...). Είναι χρήσιμη η περίπτωση, όμως, επειδή φωτίζει το είδος της Αριστεράς που καταστρέφει τη χώρα.

Εξίσου άσχετοι και μεροληπτικοί με τον Γκαλμπρέιθ, ως προς την ελληνική πραγματικότητα, είναι και άλλοι Αμερικανοί οικονομολόγοι, πραγματικά διάσημοι αυτοί, όπως ο Τζέφρι Σακς, ο Πολ (για εμάς, πάντα «κυρία») Κρούγκμαν ή, πολύ περισσότερο, ο Τζόζεφ Στίγκλιτς. Χαρακτηριστικά να σας πω για τον πρώτο εξ αυτών, ο οποίος, σε κλειστή ομιλία του στη λέσχη των Ελλήνων αποφοίτων του Χάρβαρντ, παρότρυνε τους Ελληνες να βασίσουν την ανάπτυξη της οικονομίας τους στην εκπαίδευση, επειδή όπως είπε «εδώ επινοήθηκαν η εκπαίδευση και η φιλοσοφία»! Φυσικά, η άκρα αφέλειά του, όσο καλοπροαίρετη και αν ήταν, προκάλεσε μια ριπή συγκρατημένου γέλωτα στο ακροατήριο του. Τι να έκαναν, μήπως να του έλεγαν «Μπαλτάς» ή να του έδειχναν και μια φωτογραφία του; Δεν θα καταλάβαινε.

Ο Κρούγκμαν που έρχεται και συναντά τον Τσίπρα στο Μαξίμου και τον κοιτάζει μαγεμένος, με τα ολοστρόγγυλα σαν χάντρες ματάκια του γουρλωμένα, δεν ενδιαφέρεται να μάθει το πρόβλημα της χώρας για την οποία μιλάει με τόση άνεση. Το αποκαλύπτει αυτό, όταν, λ.χ. στην πρόσφατη δημόσια ομιλία του στην Αθήνα, παρακάμπτει τόσο περιφρονητικά το ζήτημα του κρατισμού στην Ελλάδα και των μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η οικονομία τους. Αυτό που τον ενδιαφέρει και είναι ο λόγος που τον κάνει να ασχολείται μαζί μας είναι για να δοκιμάσει, να επαληθεύσει υποθέσεις εργασίας και θεωρίες. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους επιφανείς που αναφέρω παραπάνω, καθώς επίσης και για τον δικό μας χοροπηδηχτό και πάντα χαρωπό (τραλαλά-τραλαλό) Νάρκισσο του υπουργείου Οικονομικών.

Ολοι αυτοί ανήκουν σε μια Αριστερά, που μπορεί να ονειρεύεται και να τολμά όσο θέλει, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει περίπτωση να κινδυνεύσει ποτέ η ίδια από την εφαρμογή των ιδεών της. Υφίσταται, ως γραφικότητα ή ιδιομορφία, επειδή μπορεί να αναπτύσσεται μέσα στην ασφάλεια και τον πλούτο της ναυαρχίδας του καπιταλισμού, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη δική μας χώρα, η Αριστερά της σαμπάνιας ζυμώθηκε με τον ελληνικό φθόνο και τη μιζέρια της εαμικής παράδοσης και έτσι επικράτησε. Το πρόβλημα, βέβαια, ήταν ότι έλειπε η βασικότερη προϋπόθεση για την ύπαρξή της, αφού η ευμάρειά μας ήταν χτισμένη με δανεικά. Η συνέπεια αυτού είναι ο διχασμός που διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία...
  • Αμφιβάλλω, αλλά...
Αν ακούσατε τη Μέρκελ, την περασμένη Τετάρτη στη γερμανική Βουλή, έθεσε με την ομιλία της το ελληνικό ζήτημα μέσα στο πλαίσιο μιας πολιτικής που προετοιμάζει την Ευρώπη για τις επόμενες δεκαετίες. Διερωτώμαι ―ειλικρινά και χωρίς την παραμικρή διάθεση ειρωνείας προς όσους αντιπαθούν τους Γερμανούς ή την Ευρώπη γενικώς― αν αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τους Γερμανούς. Γιατί αυτό, που εμείς μόλις ξεκινούμε να το ζούμε, και είμαστε μόνο στην αρχή του αν συνεχίσουμε έτσι, εκείνοι το έζησαν μέχρι το πικρό τέλος του στον Μεσοπόλεμο. Γι’ αυτό και σήμερα κάνουν πολιτική κοιτάζοντας τριάντα χρόνια μπροστά.
  • Αϊ λαβ Γιούκλιντ!
Επειδή του έχω αδυναμία και το ξέρει ―γιατί ποτέ δεν το έκρυψα― νιώθω μεγάλη χαρά μέσα σε αυτή τη μαυρίλα και θέλω να τη μοιραστώ με όσους από εσάς θα με καταλάβετε. Μου δίνει χαρά να πληροφορούμαι ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος περιλαμβάνεται στους «λογικούς» της κυβέρνησης, (Δραγασάκης, Χουλιαράκης, Σταθάκης ―εδώ σταματώ, δεν αντέχω πάνω από τρεις Κρητικούς στην ίδια παρένθεση). Χαίρομαι, γιατί ήταν πολύ σκληρό να δίνουμε ξανά τη μάχη, αλλά χωρίς Σκόμπι, χωρίς τον Ουίνστονα να μας επισκέπτεται για το ρεβεγιόν και, το χειρότερο, με έναν Τσακαλώτο (τον μικρανιψιό έστω) στην πλευρά των κομμουνιστών. Εύγε, Ευκλείδη! Και λυπάμαι αν σε εκνευρίζει να το ακούς από εδώ. Να περάσουν όλα και, όποτε θέλεις, ευχαρίστως να σου εξηγήσω τι σπουδαίες υπηρεσίες προσέφερε ο ένδοξος θείος σου στην πατρίδα. Το εννοώ, ε;
  • Decorum
Ο ακκιζόμενος αγορίνος του υπουργείου Οικονομικών δήλωσε ότι ο ίδιος δεν παίρνει χρήματα από τραπεζικό μηχάνημα ανάληψης, διότι... «δεν είναι πρέπον γι’ αυτόν»! Δεν αρμόζει στο αξίωμά του η αναμονή στην ουρά. Δεν είναι proper, it’s bad form. Δεν του πάει ― πώς το λένε; Βλέπετε, ως Νάρκισσος φρίττει στην ιδέα της εξομοίωσής του με τους άλλους, αλλά ο ίδιος ως υπουργός δήθεν Οικονομικών δεν έχει πρόβλημα να επιβάλει την ισοπέδωση στους άλλους και μάλιστα στους πιο αδύναμους. Σα δε ντρέπεται!... Στον κήπο της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, εκτίθεται μέχρι τις 26 Ιουλίου ένα συγκλονιστικό γλυπτό του Ανγκους Φέρχερστ: ένας γορίλλας σκύβει επάνω από μια λίμνη σαν τον μυθολογικό Νάρκισσο και κοιτάζει τον εαυτό του. Αν αντί για γορίλλα βλέπαμε έναν γάιδαρο, θα έλεγα ότι το συγκεκριμένο γλυπτό είναι ένας πρωτότυπος ανδριάντας του Βαρουφάκη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου