Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Ούγκο Ντίξον: Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ούτε Σχέδιο Α ούτε Σχέδιο Β


Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει καμία στρατηγική, υποστηρίζει σε ανάλυσή του ο συντάκτης και αναλυτής του Reuters Ούγκο Ντίξον, ο οποίος θεωρεί μονόδρομο για τη χώρα τη συμφωνία με τους πιστωτές της.
«Η λέξη «στρατηγική» είναι μία λέξη με ελληνικές ρίζες. Αλλά, δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν φαίνεται να έχει καμία στρατηγική απεγκλωβισμού της χώρας από την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα», υπογραμμίζει, προσθέτοντας: «Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάποιο αξιόπιστο σχέδιο για την επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές της. Την ίδια ώρα, όμως, δεν φαίνεται να έχει ούτε κάποιο σχέδιο για το πώς μπορεί να χρεοκοπήσει περιορίζοντας κάπως τη ζημιά».

Είναι αλήθεια, τονίζει, ότι μετά τις αλλαγές που επήλθαν στη σύνθεση της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας, οι συζητήσεις έχουν γίνει παραγωγικότερες, όμως οι πιθανότητες συμφωνίας στις 11 Μαΐου εξακολουθούν να είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο, φαίνεται πως θεωρούσε ότι μπορούσε να αποσπάσει περισσότερα χρήματα από τους πιστωτές της χώρας, καθώς και μια ελάφρυνση χρέους, χωρίς να προχωρήσει σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις.
Η κυβέρνηση, επίσης, δεν είχε υπολογίσει πόση ζημιά θα έκαναν στην οικονομία η παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα και τα ασφυκτικά προβλήματα ρευστότητας.
Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης σημαίνει ότι η Ελλάδα θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο να ισοσκελίσει τους λογαριασμούς της. Ακόμη και εάν οι πιστωτές της μειώσουν τον στόχο για φέτος, η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει νέα μέτρα λιτότητας και αυτό θα βλάψει ακόμη περισσότερο την οικονομία.
Ο κ. Τσίπρας ευελπιστεί ότι μπορεί να πείσει τους πιστωτές της χώρας να δώσουν κάποια χρήματα στην Ελλάδα μέσα στις επόμενες εβδομάδες για να αποφευχθεί η πιθανότητα χρεοκοπίας. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπαναχωρήσει από τις «κόκκινες γραμμές» που έχει θέσει, υποστηρίζει ο Ούγκο Ντίξον.
Και προσθέτει: «Ακόμη και εάν η Αθήνα επιβιώσει βραχυπρόθεσμα, θα δυσκολευτεί να εξασφαλίσει μια μακροπρόθεσμη συμφωνία. Οι διαπραγματεύσεις έχουν προγραμματιστεί να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Ιουνίου, αλλά δεν αναμένεται να ξεκινήσουν πριν ολοκληρωθούν οι συνομιλίες για τη βραχυπρόθεσμη συμφωνία».
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν είναι απλώς θέμα χρόνου. Είναι επίσης θέμα χρημάτων. Εάν ληφθεί υπόψη η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, το επόμενο πακέτο διάσωσης θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο απ' ό,τι προγραμματιζόταν - ίσως και πάνω από τα 50 δισ. ευρώ - και θα είναι δύσκολο να πειστούν τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης να δώσουν τα χρήματα αυτά.
Με τόσο ζοφερές προοπτικές, είναι σημαντικό να εξεταστούν και άλλες, εναλλακτικές, λύσεις. Υπάρχουν δύο εναλλακτικές: χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ ή χρεοκοπία και παραμονή στο κοινό νόμισμα.
Μεταξύ των δύο, η δεύτερη επιλογή θα ήταν αυτό που λέμε «το μη χείρον βέλτιστο». Για να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αφού μια χρεοκοπία θα τις επηρέαζε άμεσα. Αν οι τράπεζες δεν προχωρήσουν σε ανακεφαλαιοποίηση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα κλείσει τις στρόφιγγες, οι τράπεζες θα καταρρεύσουν και η οικονομία θα βυθιστεί σε βαθύτερη άβυσσο.
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει ρευστότητα για να σώσει μόνη της τις τράπεζες, ούτε θα μπορεί να βρει αυτά τα κεφάλαια από το εξωτερικό. Η μοναδική λύση θα ήταν ένα «bail-in», να συμμετάσχουν δηλαδή οι καταθέτες, μετατρέποντας μέρος των αποταμιεύσεών τους σε νέες μετοχές των τραπεζών.
Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες δεν έχουν υπερβολική έκθεση στο κράτος, θα πρέπει επίσης να ανακεφαλαιοποιηθούν για να μπορούν να απορροφήσουν και τα δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα που θα «κοκκινήσουν» λόγω της κατάστασης. Το «κούρεμα» που θα υποστούν οι καταθέτες μπορεί να είναι αρκετά μεγάλο και αυτό θα αποτελέσει ένα ακόμη πλήγμα για την οικονομία.
Αν η Ελλάδα βρεθεί σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμής των υποχρεώσεών της, θα χρειαστεί επίσης να ζήσει με τα μέσα που διαθέτει. Μπορεί η κυβέρνηση να μη χρειάζεται πια να βρίσκει χρήματα για να αποπληρώνει τους δανειστές της, αλλά θα είναι και σε αυτήν την περίπτωση αναγκασμένη να κόψει μισθούς και συντάξεις επειδή τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν με την επιδείνωση της οικονομίας.
Κάποιοι, όπως ο Μάρτιν Γουλφ των Financial Times, ισχυρίζονται πως η χώρα θα πρέπει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις με IOUs. Αυτό θα ήταν μια κακή ιδέα, γιατί οι Ελληνες θα δουν τα IOUs ως προάγγελο της νέας δραχμής και θα τα υποτιμήσουν σε μεγάλο βαθμό.
Τα φορολογικά έσοδα θα καταρρεύσουν, εν μέρει επειδή η οικονομία θα συρρικνώνεται και εν μέρει επειδή οι πολίτες θα είναι απρόθυμοι να πληρώσουν φόρους σε ευρώ, αν θεωρούν ότι λίγο πιο κάτω τους περιμένει η δραχμή. Έτσι, η κυβέρνηση θα πρέπει να εκδώσει ακόμη περισσότερα IOUs, κάτι που θα οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο η έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να γίνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Ούτε αυτό είναι μια καλή επιλογή. Πέρα από το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να βγουν από το ευρώ, η μετάβαση στη δραχμή θα ήταν εφιαλτική. Επιπλέον, οι πιθανότητες να υπάρξει υπεύθυνη οικονομική πολιτική είναι ελάχιστες. Η κυβέρνηση είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να τυπώνει χρήμα, τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο πληθωρισμού και υποτίμησης.
Δεδομένου ότι ακόμη και το καλύτερο Σχέδιο Β είναι φρικτό, ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να επεξεργαστεί μια ρεαλιστική στρατηγική για να καταλήξει σε συμφωνία με τους πιστωτές του. Και να το κάνει γρήγορα, καταλήγει ο συντάκτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου